यो कबिता कवि शिरोमणी लेखनाथ पौड्यालको रचना हो। पढ्नै पर्ने कबिता भनेर छुट्टाएको रहेछु। आज अचानक पढ्न मन लाग्यो । कवि शिरोमणि लेखनाथ पौड्याल - काल महिमा भाका, भूल, दया, क्षमा र ममता सन्तोष जान्दैन त्यो इन्द्रै बिन्ति गरून् झुकेर पदमा त्यो बिन्ति मान्दैन त्यो । थुप्रोमा उधिनी मिठो र नमिठो छुट्ट्याइ छान्दैन त्यो खाता जाँचि सबै दुरुस्त नबुझी बिर्सेर हान्दैन त्यो ।। राजा रङ्क सबै समान उसका, वैषम्य गर्दैन त्यो आयो, टप्प टिप्यो, लग्यो, मिति पुग्यो, टारेर टर्दैन त्यो । लाखैं औषधि, अस्त्र-शस्त्र-महिमा देखेर डर्दैन त्यो व्याधा-तुल्य लुकेर चल्दछ सदा, मारेर मर्दैन त्यो ।। आँसुका दहमा नुहाउँछ चिसो पानी रुचाउन्न त्यो सुख्खा जर्जर अस्थिपञ्जर-विना शय्या बनाउन्न त्यो । मैलो भस्म-सिवाय अङ्गभरमा केही लगाउन्न त्यो हाहाकार सरी मिठो अरु कुनै सङ्गीत गाउन्न त्यो ।। जो जो मिल्छ सुलुक्क निल्छ, मुखमा हाली चपाउन्न त्यो थाल्यो च्वाम्म सबै चपाउन भने आहार पाउन्न त्यो । जत्ती निल्छ उती उकेल्दछ पनी, केही पचाउन्न त्यो यै चालासित कल्प-कल्प कहि
Here, I write about the interesting things that I learn, feel, and listen to in my life. As being a student of Geology from Himalaya, I may add some geology and some Himalaya to my blogs.
Comments
Post a Comment